https://naturistsociety.com/2022/12/28/advice-for-a-guys-first-nudist-club-visit/

Ήταν πρωτοποριακό όχι για μόνο την εποχή του, αλλά ακόμη και για σήμερα, εάν σκεφτούμε ότι απευθυνόταν αποκλειστικά σε γυμνιστές, διαθέτοντας παράλληλα μια σειρά από πρόνοιες, όπως οι υποδομές για ΑΜΕΑ ή το ελεύθερο για τα ζώα, που ακόμη και τώρα δεν θεωρούνται δεδομένα.  Ο λόγος για το ξενοδοχείο «Ακτή Σαλάντι», μπροστά σε μια από τις ωραιότερες παραλίες της Αργολίδας, το οποίο λειτούργησε τη δεκαετία του ’80 σαν hotel γυμνιστών, κατά τα πρότυπα αντίστοιχων ξενοδοχείων στην Ευρώπη, πολεμήθηκε σκληρά από κατοίκους της περιοχής, με τη συνδρομή και της Εκκλησίας, και τελικά οδηγήθηκε στο προσωρινό, -αρχικά-, λουκέτο και σε αλλαγή ιδιοκτησίας. Στη συνέχεια μισοδούλεψε σαν… κανονικό ξενοδοχείο, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει, παρότι άλλαξε χέρια αρκετές φορές. Το αποτέλεσμα ήταν να βάλει οριστικό λουκέτο και να παραμένει σήμερα, άδειο, ερειπωμένο, παραδομένο στη φθορά του χρόνου και στις ορέξεις όσων το λεηλατούν κατά συρροή…Η «ένδοξη εποχή» των γυμνιστώνΣτις αρχές της δεκαετίας του ‘80, όταν στην Ελλάδα έπνεε γενικότερα ένα ρεύμα αλλαγής και αποτίναξης των συντηρητικών προτύπων του παρελθόντος, η ιδέα για ένα ξενοδοχείο που θα απευθύνεται σε συγκεκριμένο target group, όπως θα λέγαμε σήμερα, ήταν όντως πρωτοποριακή. Αφενός γιατί έφερνε κάτι καινοτόμο σε σχέση με την τότε «μονοποικιλιακή» φιλοσοφία της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού, αφετέρου γιατί ερχόταν κατά κάποιο τρόπο να εκφράσει,-και να εκμεταλλευτεί εμπορικά-, έστω και καθυστερημένα, τις απελευθερωτικές τάσεις που κυριάρχησαν στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και μετά. Στην προκειμένη περίπτωση δεν είχαμε να κάνουμε με ένα “adults only hotel”, όπως συμβαίνει τώρα, αλλά με ένα ξενοδοχείο που φιλοξενούσε γυμνιστές, ταυτόχρονα όμως είχε λάβει και όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μη σκανδαλίζεται ο τοπικός πληθυσμός. Δηλαδή ήταν περιφραγμένο προκειμένου να αποκλείεται κάθε επαφή ανάμεσα στους γυμνιστές και στους κατοίκους του γειτονικού χωριού των Διδύμων, που απέχει πέντε χιλιόμετρα, αλλά και για να αποτραπεί η προσέλκυση ηδονοβλεψιών, που τότε έκαναν θραύση…Το «Ακτή Σαλάντι» διέθετε όλα τα κομφόρ, από τηλεόραση, ψυγείο και κλιματισμό σε όλα τα δωμάτια, μέχρι αίθουσες εκδηλώσεων και συνεδριάσεων, πρόσβαση σε γήπεδα βόλεϊ, τένις, mini golf, παιδότοπο και κομμωτήριο. Το βασικότερο όμως ήταν η τοποθεσία του. Φτιαγμένο μέσα σε ένα ιδανικό περιβάλλον, περιτριγυρισμένο από πλούσια βλάστηση και έχοντας μπροστά μια από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής με καθαρά και καταγάλανα νερά. Όπως ήταν φυσικό, λοιπόν, εξελίχθηκε σε πόλο έλξης των…απανταχού γυμνιστών και κυρίως εκείνων από τις συννεφιασμένες χώρες της Β. Ευρώπης που έβλεπαν στην ηλιόλουστη Ελλάδα και στο συγκεκριμένο τόπο τον δικό τους «παράδεισο». Από τον «παράδεισο» στην «κόλαση»…Το πρόβλημα, όμως, ήταν ότι κάποιοι άλλοι έβλεπαν εκεί την… «κόλαση». Έτσι, παρά την επιτυχημένη πορεία του, που ασφαλώς είχε και τα οφέλη της για την περιοχή, ορισμένοι κάτοικοι και τοπικοί παράγοντες κήρυξαν τον «ανένδοτο» ενάντια στα «Σόδομα και Γόμορρα» που (δήθεν) συνέβαιναν εκεί. Δεν ήθελε και πολύ μέχρι η υπόθεση να γίνει θέμα και σε εφημερίδες της εποχής, με φαρδιές πλατιές τις φωτογραφίες από τις μαχητικές διαδηλώσεις των κατοίκων έξω από την πόρτα του ξενοδοχείου, ζητώντας την ηθική τους «περιφρούρηση», όσο κι αν στην πραγματικότητα ουδείς τους απειλούσε. Το αποτέλεσμα ήταν το ξενοδοχείο να «στιγματιστεί» και σταδιακά να πέσει στις προτιμήσεις των Ευρωπαίων γυμνιστών που ακολούθησαν άλλους προορισμούς. Οι αρχικοί ιδιοκτήτες το έκλεισαν μέχρι να βρεθούν οι επόμενοι που το λειτούργησαν ως κανονικό ξενοδοχείο. Τα χρόνια όμως είχαν περάσει, το οικοδόμημα χρειαζόταν γερή επένδυση για να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό, σε μια εποχή που όλος σχεδόν ο τουρισμός κατευθυνόταν στα νησιά και το μοιραίο δεν άργησε να έλθει. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν για το «Ακτή Σαλάντι» με το κτίριο και την άδεια πισίνα να θυμίζουν την «πικρή» ιστορία του παρελθόντος. Το πωλητήριο και οι υποδομές. Στη συνέχεια έγιναν αρκετές προσπάθειες να πουληθεί, χωρίς όμως αποτέλεσμα καθώς το οικοδόμημα ήταν παλιό, -του 1974-, και χρειαζόταν ριζική ανακαίνιση. Τούτο προφανώς επικράτησε έναντι των πολλών συγκριτικών πλεονεκτημάτων του. Το ξενοδοχείο συνολικής δυναμικότητας 924 κλινών, ήταν χτισμένο σε οικόπεδο 114,5 στρεμμάτων, σε πολύ κοντινή απόσταση από την παραλία, ενώ αναπτυσσόταν σε 10 επίπεδα. Διέθετε καλωδιακή τηλεόραση, γεώτρηση, πάρκινγκ 100 θέσεων κ.ά. Το συγκρότημα αποτελείτο από το κεντρικό κτίριο που περιλαμβάνει υπόγειο με τους βοηθητικούς χώρους όπως πλυντήρια κ.λπ., ισόγειο στο οποίο βρίσκεται η ρεσεψιόν, καθιστικό, μπαρ και 3 restaurant χωρητικότητας 900 ατόμων, χώρος ψυχαγωγίας καθώς και κουζίνα και μπάνια, τον ημιώροφο στον οποίο βρίσκονται οι κοιτώνες του προσωπικού, και 8 ορόφους που έχουν συνολική επιφάνεια 15.960 τ.μ. και στους οποίους βρίσκονται 296 δωμάτια και 32 σουίτες δίχωρες.Το ξενοδοχείο είχε κεντρικό κλιματισμό, 5 ασανσέρ και τεράστιες βεράντες συνολικής επιφανείας 1800 τ.μ. με θέα θάλασσα. Επίσης συγκρότημα 76 bungalows (3 κλινών, με μπάνιο και μπαλκόνι) συνολικής επιφανείας 2.200 τμ.Παράλληλα υπάρχουν κτίρια υποστήριξης και υπηρεσιών για τα bungalows, ταβέρνα πλήρως εξοπλισμένη επιφάνειας 150 τ.μ. χωρητικότητας 300 ατόμων, 2 night clubs, περιοχή μίνι γκολφ, γήπεδο τένις και βόλεϊ, παιδική χαρά, πισίνα ενηλίκων καθώς και παιδική πισίνα, αμφιθέατρο. Διέθετε ακόμη βιολογικό καθαρισμό δυνατότητας 2000 ατόμων και δεξαμενές νερού, ενώ ο περιβάλλον χώρος είναι δεντρόφυτος με 1000 ρίζες ελιές και 500 λεμονιές. Παρ’ όλα αυτά, δεν κατάφερε να «ανθίσει» ξανά, αλλά έμεινε ένα λεηλατημένο κουφάρι που εξακολουθεί να αναζητεί τη θέση του στο μέλλον… Πηγή: NEW MONEY/5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021, ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΡΙΜΑΝΗΣ

υτή η αίσθηση της ελευθερίας που αισθάνεσαι, όταν βουτάς γυμνός στη θάλασσα το καλοκαίρι, δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Το κορμί που ενώνεται με το νερό, την αμμουδιά, τη φύση και το μυαλό που χαλαρώνει και αφήνει πίσω του όλες τις έννοιες που το ταλαιπώρησαν μέσα στο χειμώνα είναι αξίες ανεκτίμητες. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που διστάζουν να κάνουν γυμνισμό, επειδή για κάποιο λόγο ντρέπονται ή θεωρούν πως δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους. Μια βουτιά χωρίς μαγιό, όμως, είναι ικανή να τους πείσει για το αντίθετο. Ειδικά, αν ρίξουν μια ματιά και σε μερικές από τις φανταστικές παραλίες που διαθέτει η Ελλάδα, στις οποίες τα ρούχα είναι περιττά.Χαλικιάδα, Αγκίστρι Μία από τις πιο κοντινές παραλίες γυμνιστών στην Αθήνα βρίσκεται στο γειτονικό Αγκίστρι. Στην απόκρημνη παραλία της Χαλικιάδας, ο χρόνος δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Εκεί βρίσκουν καταφύγιο εδώ και πολλά χρόνια όλες οι «ελεύθερες» ψυχές. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολο το κατέβασμα (και το ανέβασμα), αλλά όταν φτάσεις στην ακρογιαλιά δεν έχει πλέον τίποτα σημασία. Απολαμβάνεις τα γαλαζοπράσινα νερά και το τοπίο με την πυκνή βλάστηση ακριβώς από πάνω σου. Κέδρος, Δονούσα Ίσως η πιο γνωστή παραλία της Δονούσας, η οποία αποτελεί παράλληλα και πόλο έλξης πολλών γυμνιστών. Στο πίσω μέρος της θα βρεις σκηνές από ταξιδιώτες, που κάνουν ελεύθερο camping, ενώ μπροστά υπάρχει ένα μικρό beach bar για τα απολύτως απαραίτητα.Σε μικρή απόσταση από την ακτή, στο μέσον περίπου του κόλπου και σε βάθος μόλις τεσσάρων μέτρων, υπάρχει ένα μαύρο κουφάρι είναι ό,τι έχει απομείνει από τα ύφαλα ενός Γερμανικού πλοίου, το οποίο βυθίστηκε στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Ιδανικό σημείο για βουτιές και εξερεύνηση. Σε κοντινή απόσταση από τον Κέδρο, υπάρχει και η πανέμορφη παραλία Λιβάδι, επίσης για γυμνιστές, μόνο που η πρόσβαση γίνεται κυρίως με καραβάκι. Άη Γιάννης, Γαύδος Στη Γαύδο όλα είναι πιο χαλαρά. Ουσιαστικά μπορείς να κάνεις γυμνισμό σε οποιαδήποτε παραλία, όμως, η πιο φημισμένη είναι αυτή του Άη Γιάννη, η οποία βρίσκεται στο βόρειο μέρος του νησιού. Η παραλία έχει λεπτή ξανθή άμμο με αμμόλοφους και κέδρους και δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη παρέμβαση, παρά το γεγονός πως κάθε καλοκαίρι καταφθάνει εκεί πλήθος κατασκηνωτών. Η περιοχή πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη, που βρίσκεται πάνω από την παραλία και μπορείς να φτάσει εκεί από ένα μονοπάτι. Μυρτιώτισσα, Κέρκυρα Στη δυτική ακτή του νησιού, ανάμεσα στα χωριά Πέλεκας και Βάτος, θα βρεις αυτή τη μικρή απομονωμένη παραλία, την οποία επισκέπτονται κάθε χρόνο δεκάδες γυμνιστές. Μπορεί ο δρόμος για να φτάσεις μέχρι εκεί να είναι λίγο δύσκολος, όμως, το τοπίο σε αποζημιώνει στο έπακρο. Είναι περιτριγυρισμένη από βράχους και πυκνή βλάστηση, με λεπτή άμμο και γαλαζοπράσινα νερά. Μιας και πλέον, όμως, έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστή, καλό θα ήταν να πας από νωρίς για να πιάσεις θέση. Παραλία Camping, Αντίπαρος Ένα από τα πιο γνωστά spots των γυμνιστών στην Ελλάδα. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες το κάμπινγκ της Αντιπάρου μαζεύει άτομα όλων των ηλικιών, τα οποία θέλουν να ξεφύγουν από τους πιεστικούς ρυθμούς της πόλης και να απολαύσουν το καλοκαίρι ξέγνοιαστα. Ο γυμνισμός σε ένα μέρος της παραλίας του κάμπινγκ, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά προτιμάται κιόλας από τους περισσότερους παραθεριστές. Μικρή Μπανάνα, Σκιάθος Λίγο πιο μακριά από τη φασαρία, τα φώτα και την ξέφρενη διασκέδαση της Σκιάθου, υπάρχει μια παραλία, στην οποία τα ρούχα δεν έχουν καμία θέση. Ένα μέρος που θυμίζει τροπικό νησί, με χρυσή αμμουδιά, πυκνή βλάστηση και διάφανα νερά. Η Μικρή Μπανάνα είναι μία από τις πιο διάσημες παραλίες γυμνιστών σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα έχει και τη δική της πινακίδα με την ένδειξη Nudist Club Greece. Βρίσκεται μετά τη Μεγάλη Μπανάνα και είναι πιο απομονωμένη και ήσυχη. Πετάς το μαγιό σου και χάνεσαι στη μαγεία της. Κόκκινη Άμμος, Κρήτη Η φήμη της Κόκκινης Άμμου έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα σύνορα της Κρήτης και της Ελλάδας, καθώς περιλαμβάνεται στη λίστα με τις καλύτερες παραλίες γυμνιστών στον κόσμο. Αν και κρυμμένη από την κοινή θέα, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα κοσμοπολίτικα Μάταλα. Ο δρόμος για να φτάσει εκεί είναι μακρύς και δύσκολος, έχει κούραση, αλλά στη θέα της συγκεκριμένης παραλίας, τα ξεχνάς όλα. Τα νερά είναι πεντακάθαρα και το τοπίο μαγευτικό. Για να έχεις μια ολοκληρωμένη εμπειρία από την Κόκκινη Άμμο, όμως, πρέπει να μείνεις μέχρι να δύσει ο ήλιος. Τότε που η παλέτα της φύσης απογειώνεται και οι φωτογραφίες που θα βγάλεις δεν θα χρειάζονται κανένα απολύτως φίλτρο. Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στις 18 Ιουλίου του 2021 από τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη. Πηγή: ΟΝΕΜΑΝ, 20/7/2023.