https://mail.google.com/mail/u/0/?tab=wm&ogbl#all/FMfcgzGwHfsnjgCdMpjDLhcCjQdBBMJD

Μην περερμηνεύετε. Ο γυμνισμός δεν είναι ένα βραδινό μπάνιο, αλλά μια φιλοσοφία, μία αποδοχή του εαυτού σου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει και κάποιες φορές την πλάκα του. Φανταστείτε, π.χ. έναν μαυρισμένο Νίκο Φίλη χωρίς μαγιό μεταμορφωμένο σε γυναικεία τσάντα. Διότι ο γυμνισμός μπορεί να έχει να κάνει με το ευ ζην, αλλά παραμένει κι ένα πολιτικό ζήτημα. Μπορεί να προκαλεί ευχαρίστηση, αλλά εξακολουθεί να είναι παράνομος σε πολλά μέρη του κόσμου. Σ’ αυτά, αποτελεί στίγμα. Είναι ακόμα μπόλικοι εκείνοι που θεωρούν πως όσοι τον ασκούν είναι διεστραμμένοι και ανώμαλοι. Άρχισα να κάνω γυμνισμό στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στο περίφημο κάμπινγκ της Αντιπάρου, τότε που ερχόντουσαν ακόμα όλες οι φυλές του Ισραήλ. Ήταν τυχαίο, όχι επί τούτου. Πήρα την απόφαση επειδή το βρήκα διασκεδαστικό. Στο ξεκίνημα, μοιάζεις με ανέκδοτο. Χρησιμοποιείς τόσο αντιηλιακό στα επίμαχα σημεία που, όπως σχολιάζει χαριτωμένα ο Καλιφορνέζος Mark Haskell Smith «λάμπεις τόσο που μοιάζεις με τεχνούργημα της δυναστείας των Τσανγκ». Χώρια ότι στην αρχή νιώθεις αφάνταστα άβολα κυκλοφορώντας μεταξύ άλλων γυμνών όντων. Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης στην Αντίπαρο το 1980. Χάλια πετσέτα. Ωστόσο, μόλις ξεπεράσεις το αρχικό κομπλάρισμα, το οποίο οφείλεται καθαρά στους δικούς σου φόβους, σε αυτά που εσύ νομίζεις ότι υστερείς, καθώς κανένας δεν σε στραβοκοιτάει, σε κοροϊδεύει ή σε δείχνει με το δάχτυλο, τα πράγματα γίνονται απολύτως φυσιολογικά. Περιβάλλεσαι από ολόγυμνους ανθρώπους που ασχολούνται με τα δικά τους, οπότε η κατάσταση γίνεται πολύ cool. Καμιά φορά κι αστεία. Ήταν η εποχή που με είχε πιάσει μανία με το σερφ. Έφτασα σε σημείο να δίνω και μαθήματα. Μπορεί ουδείς να δίνει σημασία, αλλά να έχει μποφόρια, εσύ να πηγαίνεις με τα χίλια, το κεφάλι μέσα στο νερό, το σώμα τόξο κι ένα μαζεμένο πουλάκι στην κορυφή απ’ το νερό και το κρύο είναι ελαφρώς γελοίο. Σε αντίθεση με τους γυμνιστές, οι βιομηχανίες θέλουν να νιώθουμε άσκημα στο πετσί μας, ώστε να ξοδέψουμε χρήματα, για να προσπαθήσουμε να μοιάσουμε στον Κριστιάν Ρονάλντο. Κάποια άλλα πράγματα που μου είχαν κάνει εντύπωση είναι ότι έβλεπες ολόκληρες οικογένειες να κάνουν γυμνισμό, πράγμα που στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, δεν συμβαίνει. Επίσης, στην Ελλάδα δεν συνηθίζονται τα ειδικά κλαμπ, όπως στην Αμερική, όπου οι περισσότεροι θεωρούν πως όσοι συχνάζουν σ’ αυτά επιδίδονται σε όργια. Αυτό σπάνια συμβαίνει μόνο τη νύχτα γύρω απ’ τη φωτιά και συνήθως μεταξύ ζευγαριών, όπως θα συνέβαινε και στην πόλη. Εδώ, καθένας μπορεί να βρει μια παραλία όπου συχνάζουν γυμνιστές. Και το πιο ωραίο είναι πως αν εσύ θέλεις να κρατήσεις το μαγιό σου κανένας δεν ενοχλείται. Γούστο σου καπέλο σου! Ωστόσο, στην ταβέρνα του κάμπινγκ είναι όλοι ντυμένοι, ως ένδειξη σεβασμού. Μπορεί, πάντως, κάποιος να ισχυριστεί πως ο γυμνισμός έχει και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Σκεφτείτε όλες τις ενδιαφερόμενες βιομηχανίες: τη μόδα, τη διαφήμιση, το μάρκετινγκ, τα καλλυντικά, τις δίαιτες, το fitness. Υπάρχουν δισεκατομμύρια που παίζονται από το αν θα αγοράσουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Διαβάστε ακόμα: Η Παριζιάνα, μια φαντασίωση δύο αιώνων Γι’ αυτό και οι βιομηχανίες αυτές επιδιώκουν να νιώθουμε άσχημα ή ένοχα. Γι’ αυτό πηγαίνουμε στα γυμναστήρια, αγοράζουμε προϊόντα ομορφιάς, ρούχα. Όλα αυτά για να φαινόμαστε «ωραίοι». Σε αντίθεση με τους γυμνιστές, οι βιομηχανίες θέλουν να νιώθουμε άσκημα στο πετσί μας, ώστε να ξοδέψουμε χρήματα, για να προσπαθήσουμε να μοιάσουμε στον Κριστιάν Ρονάλντο (παράδειγμα κι αυτό…). Ωστόσο, οι λόγοι για να κάνεις γυμνισμό στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο πολιτικοί, αλλά κυρίως έχουν να κάνουν με την απλή απόλαυση. Γιατί είναι φοβερά ευχάριστο να κολυμπάς ή να είσαι κάτω από τον ήλιο γυμνός και να διαβάζεις το βιβλίο σου ή να ευχαριστιέσαι αυτό που ο Walt Witman αποκαλούσε «air baths». Γιατί είναι ωραίο να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που δεν τους καίγεται καρφί αν κυκλοφορείς γυμνός και αποδέχονται το ίδιο τους το σώμα. Πρόκειται για μια πολύ απλή ηδονή που δεν στοιχίζει τίποτα κι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που συγκεντρώνει τόσο κόσμο. Το ερώτημα που πάντα τίθεται είναι αν ο γυμνισμός έχει σχέση με τη σεξουαλικότητας. Ε, λοιπόν, η απάντηση είναι όχι. (Φωτογραφία: Helmut Newton) Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι αναρχικοί, για τους οποίους αυτό είναι μια στάση ζωής. Αλλά υπάρχει και μια κάπως άγνωστη ιστορία των φασιστών που χρησιμοποίησαν το γυμνισμό για πολιτικούς λόγους. Καθώς στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30 ήταν πολύ δημοφιλής (20 εκατ. τότε), ενώ στην αρχή ο Χίτλερ πήγε να τον απαγορέψει, μετά τον μετέτρεψε σε στοιχείο του εθνικοσοσιαλισμού και ρατσιστικό εργαλείο. «Είμαστε η καθαρή φυλή, θαυμάστε τα υπέροχα γερμανικά γυμνά κορμιά μας». Και σε βερολινέζικη εφημερίδα μπορούσες να διαβάσεις ότι ένα «στρατόπεδο γυμνιστών είναι ένα καλό μέρος για να εντοπίσεις έναν Εβραίο». Τρομακτικό. Η αλήθεια είναι ότι ο γυμνισμός είναι μια ασεξουαλική δραστηριότητα. Δεν γίνεται καμάκι. Και στις περιπτώσεις που αυτό συμβεί πρέπει να είναι ευγενές και αθώο. Μια άλλη, διαφορετική περίπτωση είναι οι Femen ή οι Fuck for Forest σήμερα που χρησιμοποιούν το γυμνισμό σαν όπλο. Ξέρουν ότι το γυμνό σοκάρει ακόμα πολλούς. Αν έχεις να περάσεις ένα πολιτικό μήνυμα, το να βγάλει μια κοπέλα με το στήθος έξω είναι ένας καλός τρόπος. Αντίθετα, οι γυμνιστές προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο, λέγοντας «μα όχι, ένα γυμνό σώμα δεν είναι σοκαριστικό». Όπως και νά ‘χει, το ερώτημα που πάντα τίθεται είναι αν ο γυμνισμός έχει σχέση με τη σεξουαλικότητας. Ε, λοιπόν, όχι. Ασφαλώς, είμαστε όντα που αγαπούν την ηδονή και πάντα στριφογυρνάει στο κεφάλι μας η ιδέα του σεξ, αλλά σε μια παραλία γυμνιστών αυτό δεν είναι ποτέ εμφανές και ποτέ δεν μεταφράζεται με τρόπο ορατό. Πάλι στην Αντίπαρο, θυμάμαι χαρακτηριστικά μία και μοναδική φορά που ένας Έλληνας και μια Γερμανίδα πηδιόντουσαν κάτω απ’ την πετσέτα. Το γεγονός προκάλεσε την έντονη και γενική δυσφορία, αν όχι την κατακραυγή, των λουομένων. Φυσικά, συμβαίνουν και ευτράπελα. Θυμάμαι τη φορά που είχα δίπλα μου μια πρόσφατη γνωριμία, μια εξαίσια Γαλλιδούλα, η οποία με είχε τόσο πολύ ερεθίσει που χρειάστηκε να σκάψω στην άμμο, όπως η στρουθοκάμηλος κρύβει το δικό της κεφάλι, μην τολμώντας να διασχίσω τα δύο μέτρα που με χώριζαν απ’ το νερό, ενώ εκείνη ζήταγε να της τον δείξω. H ουσία είναι μία: είναι φοβερά ευχάριστο να κολυμπάς γυμνός, είναι φοβερά ευχάριστο να συντροφεύεσαι από ανθρώπους που αποδέχονται το σώμα τους κι είναι φοβερά απελευθερωτικό να απεκδύεσαι τους κανόνες τους «καθωσπρεπισμού». (Φωτογραφία: Yana Toyber) Όμως, η αλήθεια είναι ότι ο γυμνισμός είναι μια ασεξουαλική δραστηριότητα. Δεν γίνεται καμάκι. Και στις περιπτώσεις που αυτό συμβεί πρέπει να είναι ευγενές και αθώο. Ωστόσο, ιδίως όταν είσαι νέος, δεν έχεις μάτια, αλλά περισκόπιο. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε με μένα. Μπορεί να χάνει το πράγμα σε μυστήριο, αλλά έχεις μια πλήρη εικόνα του περιτυλίγματος. Όταν κυαλάρεις κάποια που σ’ αρέσει, βγαίνεις το βράδυ ντυμένος στην τρίχα απ΄την καλύβα α λα Μπελμοντό, «πας πλατεία», και προσεγγίζεις το πρόσωπο που σ’ ενδιαφέρει, το οποίο έχει επίσης σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη για πάρτη σου. Πέρα απ’ όλα αυτά η ουσία είναι μία: είναι φοβερά ευχάριστο να κολυμπάς γυμνός, είναι φοβερά ευχάριστο να συντροφεύεσαι από ανθρώπους που αποδέχονται το σώμα τους κι είναι φοβερά απελευθερωτικό να απεκδύεσαι τους κανόνες τους «καθωσπρεπισμού». Κι όπως διαπίστωσα, ο γυμνισμός είναι ένα απλό, φτωχικό και πολύ αποτελεσματικό μέσο να καταπραϋνθούν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.Πηγή : Andro.gr/27/06/2018, Γιώργος Κωνσταντινίδης (1960-2022)

Πηγή: efysn.gr/18.8/23 από τον Μάριο Διανέλλη. Φουντώνει η κόντρα παραθεριστών με τον δήμο, που προσπαθεί να επιβάλει απαγόρευση γυμνισμού στην παραλία του Σαρακήνικου. Κρούσμα αστυνομικού αυταρχισμού καταγγέλλει η Πρωτοβουλία Παραθεριστών Γαύδου με αφορμή την κόντρα που έχει ξεσπάσει με τον τοπικό δήμο για τον γυμνισμό. Οπως καταγγέλλεται, χθες το πρωί υπήρξε απόπειρα προσαγωγής λουόμενου που ήταν γυμνός στην παραλία Σαρακήνικο. Ο αστυνομικός, που εκείνη την ώρα βρισκόταν εκτός υπηρεσίας και είχε πολιτική περιβολή, πλησίασε τον νεαρό λουόμενο και του ζήτησε επιτακτικά να τον ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα του νησιού. Οπως ήταν φυσικό, η κίνηση αυτή προκάλεσε τις αντιδράσεις τόσο του λουόμενου όσο και άλλων παραθεριστών. Ο αστυνομικός επέμενε και απείλησε ότι θα συλλάβει τον νεαρό και θα του περάσει χειροπέδες. Τελικά, όταν οι διαμαρτυρίες κλιμακώθηκαν, ο αστυνομικός υποχώρησε αλλά πήρε την ταυτότητα του λουόμενου στον οποίο συνέστησε να επικοινωνήσει με δικηγόρο, προφανώς επειδή πρόκειται να του υποβληθεί μήνυση (μάλλον για προσβολή δημοσίας αιδούς ή κάτι αντίστοιχο). Η αντιπαράθεση στο νησί ξεκίνησε όταν η δήμαρχος Λίλιαν Στεφανάκη αποφάσισε να απαγορεύσει τον γυμνισμό στην παραλία Σαρακήνικο, τοποθετώντας και σχετικές ενημερωτικές πινακίδες. Οπως ανέφερε σε δήλωσή της, κατανοεί ότι ο γυμνισμός είναι συνυφασμένος με τη Γαύδο, αλλά «οφείλουμε να αφήνουμε χώρο και σε ανθρώπους που ο γυμνισμός δεν είναι συμβατός με τη δική τους κουλτούρα», τονίζοντας ότι το μέτρο εφαρμόζεται μόνο σε μία από τις τουλάχιστον δέκα παραλίες του νησιού, ενώ έχει ληφθεί και σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.Στο Σαρακήνικο, που είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη παραλία και συγκεντρώνει και κάποια καταστήματα, ταβέρνες, μπαρ κτλ, σε γενικές γραμμές τηρείται ένας άγραφος κανόνας που λέει ότι οι γυμνιστές πηγαίνουν στις άκρες της παραλίας και όχι στο κεντρικό τμήμα μπροστά στα μαγαζιά όπου κάνουν μπάνιο συνήθως οικογένειες με παιδιά. Ωστόσο όταν ο κανόνας αυτός πήρε τη μορφή απαγόρευσης και μπήκαν οι πινακίδες άρχισαν τα προβλήματα, ενώ και οι ίδιοι οι ντόπιοι επαγγελματίες φαίνεται να μη στηρίζουν την απαγόρευση, αφού στην ουσία αποκλείεται ένα σημαντικό κομμάτι επισκεπτών από την παραλία. Χθες το όργανο της τάξης αποφάσισε να επιβάλει τον νόμο ξεσηκώνοντας ακόμα μεγαλύτερες διαμαρτυρίες, με την κατάσταση να προβληματίζει πλέον ντόπιους και επισκέπτες.

Πριν από λίγες μέρες μια νέα μητέρα δημοσίευσε στο Instagram μια φωτογραφία στην οποία φορούσε μια διαφάνεια και φαίνονταν το στήθος της. Από κάτω τα κακεντρεχή σχόλια ανέγραφαν, «δεν ντρέπεσαι, είσαι μάνα μωρή», «πόσο χρόνων νομίζεις πως είσαι;», «ποια μάνα σε γέννησε να κυκλοφορείς τσίτσιδη» και άλλα παρεμφερή. Είναι σαν να ζούμε μια επιστροφή σε έναν ανείπωτο συντηρητισμό. Από τη μια βλέπει κανείς κορίτσια να κρατιούνται χέρι – χέρι και να φιλιούνται στους δρόμους, άνδρες με μούσια ντυμένους με φούστες, γυμνόστηθες γυναίκες στις πασαρέλες, στις πισίνες, στις πορείες, και από την άλλη μια νέα σεμνοτυφία που έρχεται ίσως σαν αντίσταση σε αυτές τις μικρές επαναστάσεις της εποχής.Για αυτό και η απόφαση που λήφθηκε πριν από λίγες μέρες στο Βερολίνο, η οποία επιτρέπει τον γυμνισμό στο κολύμπι σε δημόσιους πισίνες, αποτελεί ένα σταθερό βήμα προς την έμφυλη ισότητα, (απόρροια της μακροχρόνιας γερμανικής κουλτούρας Freikoerperkultur), και δείχνει τον δρόμο σε όλες τις ευρωπαϊκές τουλάχιστον χώρες.Στη γερμανική πρωτεύουσα οι γυναίκες μπορούν πλέον να κολυμπούν τόπλες στα κολυμβητήρια της πόλης, όπως και οι άντρες. Η ιστορία έχει ως εξής: τον Δεκέμβριο του 2022 μια πισίνα απαγόρευσε την είσοδο σε γυναίκα που επιθυμούσε να κολυμπήσει τόπλες. Η Γερμανίδα, κατόπιν, υπέβαλε παράπονο στις δημοτικές αρχές, και εκείνοι αποφάσισαν ότι η γυναίκα είχε πέσει θύμα διάκρισης.«Γιατί οι άντρες να έχουν την ελευθερία να αφαιρέσουν τα ρούχα τους όταν κάνει ζέστη, ενώ οι γυναίκες όχι;» είπε η γυναίκα.Στη συνέχεια, η δημοτική αρχή του Βερολίνου ανακοίνωσε πώς «ως αποτέλεσμα ενός παραπόνου περί έμφυλων διακρίσεων, οι υποδομές του Βερολίνου για λουόμενους θα εφαρμόσουν τους ίδιους κανονισμούς και για τα δύο φύλα. Είναι λοιπόν σημαντικό ότι δεν θα αντιμετωπίζουν πρόστιμα ακόμα και αν γλιστρήσει το πάνω μέρος του μαγιό τους».Στη χώρα μας, έως και πριν από λίγα χρόνια, το τόπλες ήταν κάτι το σύνηθες. Το έβλεπες παντού. Κανείς δεν θορυβούνταν από το εκτεθειμένο στήθος μας. Τα παιδιά παίζανε ανέμελα στις παραλίες, Γερμανίδες τουρίστριες κυκλοφορούσαν με τη θηλή τεντωμένη, πολλές φορές και ολόγυμνες, και οι εμείς οι Ελληνίδες ακολουθούσαμε την τάση.Θυμάμαι πριν από είκοσι χρόνια, ένα καλοκαίρι στη Σύμη, που δεν υπήρχε γυναίκα να φοράει το «πάνω του μαγιό» όπως το αποκαλούσαμε. Γυναίκα κάθε ηλικίας. Νόμος που το απαγορεύει υπάρχει φυσικά από το 1983. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, ο οποίος παραμένει ίδιος έως και σήμερα, ο γυμνισμός επιτρέπεται μόνο σε εκείνες τις εγκαταστάσεις οι οποίες έχουν άδεια.Συγκεκριμένα αναφέρει πως: «Η άσκηση γυμνισμού στο χώρο των εγκαταστάσεων των κέντρων και το χώρο του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται μπρος από αυτές δεν αποτελεί αδίκημα κατά τις διατάξεις του άρθρου 353 του Ποινικού Κώδικα».Λέει πως «ο παραβάτης, ο οποίος δημόσια επιχειρεί ακόλαστη πράξη και προκαλεί με αυτή σκάνδαλο, τιμωρείται με φυλάκιση 2 ετών, ενώ όποιος εν γνώση του προσβάλλει βάναυσα την αιδώ άλλου με ακόλαστη πράξη, που ενεργείται ενώπιον του, τιμωρείται με φυλάκιση έξι μηνών ή με χρηματική ποινή…» και πάει λέγοντας.Στο ίδιο σημείο μάλιστα αναφέρεται ότι η «βάναυση προσβολή» της αιδούς γίνεται μπροστά σε ανήλικο κάτω των 15 ετών, προβλέπεται »ακόμα και φυλάκιση».Πότε ένας γυμνιστής προσβάλει τη «δημόσια αιδώ», πότε ξεπερνάει τα όρια προσβολής της και φυσικά τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «ακόλαστη πράξη με την οποία προκαλεί σκάνδαλο» είναι αδιευκρίνιστα. Και από το 1983 έως σήμερα η ερμηνεία αυτών των διατυπώσεων έχει σίγουρα αλλάξει κατά πολύ.Παρόλα αυτά ο νόμος εφαρμόστηκε ελάχιστα μέσα στα χρόνια. Τελευταία όμως ανεξαρτήτως νόμου, η κανονικότητα του τόπλες έπαψε να υπάρχει. Έπαψε σιωπηλά, χωρίς συλλήψεις στις παραλίες, χωρίς αντιστάσεις. Ήρθε παράλληλα με τις πρώτες αναζητήσεις της σύγχρονης ταυτότητας μας ως γυναίκες και με τα πρώτα σκιρτήματα του metoo.Παράλληλα βιώσαμε και έναν απρόσμενο ρατσισμό από άλλες γυναίκες. Φωνές και παρατηρήσεις από θυμωμένες μαμάδες και γιαγιάδες που δεν ήθελαν τα παιδιά τους να εκτίθεται σε «γυμνό» ή που ένοιωθαν ηθική απειλή από ένα εκτεθειμένο στήθος. Έπαιξε ίσως ρόλο και η νέα αντιμετώπιση της παιδεραστίας, συνοδευόμενη και από μια φοβία απέναντι σε κάθε τι που αποκάλυπτε γυμνό δέρμα. Και κάπως έτσι ξαναφορέσαμε το «σουτιέν» του μαγιό. Ακόμη και οι μανάδες μας υπήρξαν ίσως πιο τολμηρές από εμάς. Στη συντηρητική μας Ελλάδα η τάση του τόπλες ξεκίνησε στα μέσα του ’60, όταν εμφανίστηκε στις βιτρίνες των καταστημάτων της Αθήνας το περίφημο «μαγιό τόπλεs», ακολουθώντας τη διεθνή τάση των χίπηδων. Τότε οι Έλληνες καταστηματάρχες το προμόταραν με το σκεπτικό και το άλλοθι πως θύμιζε τις μινωικές ενδυμασίες, όμως η αστυνομία ήταν ξεκάθαρη: Όποια εμφανιστεί έτσι, θα συλληφθεί. Το έγραφαν ακόμη και οι εφημερίδες πως, όποια τολμήσει να εμφανιστεί με το συγκεκριμένο μαγιό στην παραλία, απειλούνταν με δύο χρόνια φυλάκιση. 600 μαγιό αγοράστηκαν τις πρώτες ώρες από τις κοσμικές της Αθήνας. Η πρώτη που φυλακίστηκε ήταν η ηθοποιός Ζέτα Αποστόλου ενώ ακολούθησε και μια σύλληψη μιας άγνωστης γυναίκας στην παραλία του Αστέρα. Ωστόσο αυτά συνέβαιναν μια άλλη εποχή. Η χώρα μας σήμερα είναι αρκετά χαλαρή ως προς τον γυμνισμό, ανήκει στις συνολικά 39 χώρες στον κόσμο που είναι αρκετά ελαστικές ως προς το «τόπλες» και το «γυμνή», με σκοπό την ηλιοθεραπεία, επιτρέποντάς το σε πολλές επίσημες και ανεπίσημες τοποθεσίες. Για αυτό και στην Ελλάδα οι καταγγελίες κατά του γυμνισμού είναι ελάχιστες. Αποτελεί μύθο ίσως η ιστορία μιας τουρίστριας που κατέβηκε γυμνή από ένα γιοτ σε μια παραλία και τη μάζεψε το λιμενικό. Παρόλα αυτά απέχουμε έτη φωτός από το να επιτραπεί το τόπλες σε όλες τις δημόσιες πλαζ και ειδικά στις δημόσιες πισίνες των πόλεων, και η «ακόλαστη πράξη» του γυμνισμού να είναι ατιμώρητη. Ίσως για αυτό να ήρθε η ώρα να βγάλουμε ξανά το «τοπ του μαγιό» και να μην τιμωρούμε μόνες μας τον εαυτό μας, συμμετέχοντας με αυτόν τον τρόπο, αν μη τι άλλο, στον αιώνιο αγώνα για την ισότητα. Σημείωση: Η γερμανική κουλτούρα του Freikoerperkultur ανάγεται στο 19ο αιώνα. Δεν αντιμετωπίζει το γυμνό σώμα σαν σεξουαλικό αντικείμενο, αλλά εστιάζει στα οφέλη του γυμνισμού στην υγεία, όταν αυτός συμβαίνει κατά την άθληση και άλλες υπαίθριες δραστηριότητες. Ήδη από τη δεκαετία του 1920 η Γερμανία είχε την πρώτη της παραλία γυμνιστών, ενώ μία δεκαετία αργότερα ιδρύθηκε η Βερολινέζικη Σχολή Γυμνισμού, με στόχο να ενθαρρύνει τα φύλα να γυμνάζονται μαζί στο ύπαιθρο χωρίς τους περιορισμούς των ρούχων τους. Ο γυμνισμός απαγορεύτηκε στη Γερμανία από τους Ναζί (παρόλο που μέλη των SS συνέχισαν να τον ασκούν) αλλά επέστρεψε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ειδικά στην Ανατολική Γερμανία, όπου έγινε μια μορφή απόδρασης από τις ομοιόμορφες στολές του κομμουνιστικού κράτους. Σήμερα περίπου 600.000 Γερμανοί είναι εγγεγραμμένοι σε περισσότερες από 300 ιδιωτικές και δημόσιες λέσχες γυμνιστών.Πηγή: in.gr/21/3/2023Συντάκτρια: Νίνα-Μαρία Πασχαλίδου