Ταινίες γυμνιστών

Λόγω όμως της αυστηρής λογοκρισίας η προβολή τους επιτρεπόταν μόνον σε κινηματογράφους (κινηματοθέατρα) δεύτερης κατηγορίας που ειδικεύονταν στο είδος αυτό. Οι θεατές, συνήθως μεσήλικες άνδρες, πλήρωναν για να δουν γυναικεία στήθη και γλουτούς. Τα επίμαχα σημεία ήταν πάντοτε καλυμμένα, σύμφωνα με τις επιταγές της λογοκρισίας, ενώ οι σκηνές με πολλούς γυμνιστές στην πισίνα ή στο γήπεδο πετοσφαίρισης είχαν υποστεί σχετική επεξεργασία.

Οι παραγωγοί, άριστοι γνώστες της λογοκρισίας,  επέλεγαν για το γύρισμα συλλόγους γυμνιστών, αλλά χρησιμοποιούσαν  καλλίγραμμες νεαρές υπάρξεις, με πλούσια σωματικά προσόντα, που υποδύονταν τις γυμνίστριες. Βέβαια, σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζονταν και πραγματικοί οπαδοί του κινήματος σε βοηθητικούς ρόλους.

Δείγμα κλασικής ταινίας γυμνιστών με προβολή σε όλον τον κόσμο θεωρείται ο «Κήπος της Εδέμ» (Garden Of Eden) που γυρίστηκε στον γνωστό σύλλογο γυμνιστών Lake Comο στην Tampa της Φλόριντα τον Μάρτιο 1954, και έφερε την επίσημη έγκριση της Αμερικανικής Γυμνιστικής Ομοσπονδίας (ASA), όπως φαίνεται και από την αφίσα.

Η υπόθεση, όπως και στις περισσότερες, είναι απλή και επικεντρώνεται στην εξύψωση του γυμνισμού ως εναλλακτικού τρόπου ζωής στα μάτια των θεατών. Η πινακίδα του συλλόγου άλλαξε σε «Garden of Eden», προφανώς για να μη δώσει στόχο στους υπερσυντηρητικούς κύκλους της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά οι εγκαταστάσεις παρέμειναν. Μια 25χρονη χήρα, μητέρα ενός εξάχρονου κοριτσιού, διαφωνεί με τον πεθερό της και καταφεύγει τυχαία, μετά από κλατάρισμα ελαστικού, στον «Κήπο της Εδέμ». Εκεί ερωτεύεται έναν νεαρό άνδρα, με τον οποίο τελικά παντρεύεται και όλοι είναι ευτυχισμένοι.

Η ταινία αυτή γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αλλά αντιμετώπισε τη λογοκρισία σε πολλές πολιτείες. Στη Νέα Υόρκη προβλήθηκε μόλις το 1957 ύστερα από μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες.

Το 1957 γυρίζεται η πρώτη αγγλική ταινία γυμνιστών «Nature's Paradise», με ηθοποιούς στον σύλλογο γυμνιστών του Spielplatz, κοντά στο Λονδίνο, περιλαμβάνει και σκηνές από το 6^ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυμνιστών στο Woburn Abbey (1958). Δύο νεαρές γυναίκες περνούν το Σαββατοκύριακό τους στον σύλλογο γυμνιστών, η μια μάλιστα, πρωτάρα, παίρνει μέρος και στα καλλιστεία. Εδώ συμμετέχουν ενεργά και  μέλη του συλλόγου, αλλά τα επίμαχα σημεία είναι επιμελώς ρετουσαρισμένα. Μια, με τις όποιες επιφυλάξεις, καλή ταινία, που βλέπεται ευχάριστα ακόμη και σήμερα.

Ακολουθούν 200 τουλάχιστον ταινίες μέχρι το 1965, χρονιά-ορόσημο για πολλούς λόγους. Η χρυσή εποχή των ταινιών αυτών άρχισε επίσημα το 1959 και τελείωσε άδοξα το 1965, όταν οι πορνογραφικές παραγωγές κατέκλυσαν τις αίθουσες προβολής. Το 1966/67 εμφανίζονται για πρώτη φορά εντελώς γυμνά σώματα με την ανοχή της λογοκρισίας.

Είναι γνωστό, ότι οι παραγωγοί ταινιών γυμνιστών και αργότερα πορνογραφικών παραγωγών έσπευσαν να εκμεταλλευθούν τη «σεξουαλική επανάσταση» του '60, όπως έκαναν και οι εκδότες των αντίστοιχων περιοδικών.

Το 1965 η δεύτερη «σεξουαλική επανάσταση» βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ενώ εμφανίζονται τα πρώτα αμιγώς πορνογραφικά περιοδικά και ταινίες 8mm και 16mm για ιδιωτική προβολή στις σκανδιναβικές χώρες.

Ο οργανωμένος γυμνισμός περνά την πρώτη μεγάλη δοκιμασία του, με τη Διεθνή Ομοσπονδία Γυμνιστών να καταδικάζει την εκμετάλλευση του κινήματος από τους «αλεξιπτωτιστές» του χώρου, που κοίταζαν μόνο την τσέπη τους και έβλαπταν την εικόνα του κινήματος που βρισκόταν σε αμυντική στάση, προσπαθώντας να πείσει την κοινή γνώμη για τους ευγενείς σκοπούς του. Δυστυχώς για το κίνημα αρκετοί επώνυμοι γυμνιστές «χρησιμοποιήθηκαν» από τους παραγωγούς και τους εκδότες, με το δέλεαρ της οικονομικής απολαβής. Άλλοι πάλι εν γνώσει τους «πρόδωσαν» τις αρχές τους με τα γνωστά αποτελέσματα.

Η «Βιβλιοθήκη Γυμνισμού» έχει στην κατοχή της 45 ταινίες, ξεκινώντας από το 1925. Ορισμένες με τη μορφή ντοκιμαντέρ, παρουσιάζουν ενδιαφέρον και προβάλλουν ευνοϊκά το κίνημα. Άλλες εκμεταλλεύονται το γυναικείο σώμα, αλλά αποτελούν πειστήρια μιας εποχής που πέρασε χωρίς επιστροφή. Οι ταινίες είναι σε μορφή VHS ή DVD, με καλή ευκρίνεια εικόνας και ήχου, χωρίς όμως υπότιτλους στα Ελληνικά. Έχουν υποστεί επεξεργασία σε σύγχρονα εργαστήρια παραγωγής.

 
Σημείωση: Η πρώτη ταινία γυμνιστών, ή μάλλον ντοκιμαντέρ με αναφορά και στον γυμνισμό, ήταν η γερμανική παραγωγή «Wege zu Kraft und Schönheit» (Ways to Strength and Beauty), διάρκειας 104 λεπτών (πρώτη προβολή 16 Μαρτίου 1925 στο Βερολίνο).


Μια άλλη γερμανική παραγωγή του 1939, με την επίβλεψη-καθοδήγηση του φωτογράφου Kurt Reichert (1906-;) και τον τίτλο «Naturliche Leibeserziehung», σημείωσε επιτυχία και προβλήθηκε σε πολλές πόλεις της Γερμανίας τον χειμώνα του 1939. Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να την εντοπίσουμε στην αγορά. Ίσως καταστράφηκε μετά το τέλος του πολέμου για ευνόητους λόγους.